Terapia Ręki
Ręka służy nam do chwytania przedmiotów, manipulacji nimi oraz do wykonywania czynności precyzyjnych. W czasie fizycznego rozwoju pełni znaczącą rolę w trakcie pełzania, czworakowania, utrzymywania równowagi podczas nauki chodzenia. Jest to narzędzie bardzo znakomite oraz istotny organ czuciowy. Dzięki niej rozróżniamy przedmioty bez kontroli wzroku, określamy ich kształt, wielkość, fakturę, konsystencję. Ręce służą też do komunikacji – dziecko chwyta bliskich za rękę, głaszcze twarze, upuszcza lub stuka przedmiotami.
Terapia ręki według PTR nie skupia się wyłącznie na pracy z dłonią dziecka. Działania terapeutyczne prowadzone są całościowo, terapeuta bierze pod uwagę kontrolę posturalną, napięcie mięśniowe, ruchomość stawów i siłę mięśni. Na prawidłowej stabilizacji centralnej buduje się mobilność ręki. Odpowiednio przygotowane ciało pozwala na efektywną pracę z ręką i palcami. Końcowa faza to poprawa jakości chwytu i grafomotoryki. Proponowane ćwiczenia i zadania są zindywidualizowane, dostosowane do konkretnych potrzeb dziecka, a sposób ich prezentacji jest interesujący i atrakcyjny dla dziecka.
Automatycznie w trakcie terapii zostaje poprawiona koordynacja oko – ręka, wyuczona zdolność skupienia uwagi, patrzenia, wzrasta koncentracja.
Terapia poprzedzona jest wywiadem z rodzicem, analizą dokumentacji dotyczącej dziecka i wnikliwą obserwacją dziecka.
Terapia ta stosowana jest jako uzupełnienie terapii integracji sensorycznej, ale
z powodzeniem stosuje się ją również u dzieci:
- o słabych zdolnościach grafomotorycznych i niechęci do podejmowania czynności precyzyjnych (np. rysowanie, pisanie, lepienie z plasteliny),
- unikających dotykania nowych i różnorodnych faktur,
- o niskich umiejętności samoobsługi (np. nieumiejętność zapinania guzików, wiązania sznurowadeł),
- o zaburzonej współpracy prawej i lewej ręki,
- o zaburzonej precyzji ruchów dłoni i palców oraz niewłaściwej koordynacji ruchów palców, dłoni, przedramienia i ramienia,
- o niewłaściwej dystrybucji napięcia mięśniowego w obrębie kończyn górnych i obręczy barkowej,
- z zakłóconą koordynacją ruchową przy czynnościach wykonywanych pod kontrolą wzroku,
- niezgrabnych ruchach, często używający niewłaściwej siły do zadania (np. łamią kredką podczas pisania lub kredki wypadają im z rąk, bo za słabo chwytają),
- z niskim poziomem graficznym pisma (niedopełnianie kształtu liter, nieproporcjonalny układ litery, zniekształcenie linii, brak łączenia liter lub łączenie niewłaściwe, niewłaściwe zagęszczanie liter w wyrazach, nierównomierne ułożenie liter pod względem wysokości, niewłaściwe odstępy między wyrazami).
